Willeke Dirks 

Als 8-jarig meisje mocht ik (na m’n communie!) bij het kinderkoortje. Lekker liedjes zingen; liedjes waarvan ik de tekst waarschijnlijk niet snapte, maar het zingen; dat vond ik leuk!

 

Vanaf 14 jaar mocht ik bij het jongerenkoor; ik keek ernaar uit! Het was een leuke tijd; elke week repeteren, zingen (in de kerk) en optreden, reizen naar het buitenland, festivals. Op zoek naar iets nieuws en meer uitdaging kwam ik na 12 jaar terecht bij een zanggroep in Eindhoven; vlotte, moderne nummers, vaak 4-, maar meestal 6-stemmig. Optredens en shows in het theater…

 

Maar toch; ik wilde weer iets anders, iets beters, iets nieuws, iets met meer uitdaging. Dat vond ik in Helmond; een popkoor met een band.

 

En toen, noem het toeval, speelde Vernice op ons personeelsfeest. ‘Wil je niet een nummer meezingen, ach doe toch…’ Tja, en dat was heerlijk! Lekker zingen, mooie koortjes; echt genieten! Na enkele keren ‘meezingen’, mag ik me dan nu één van de vijf van Vernice noemen.

 

Elke week goed en gezellig repeteren, nummers van nu en van iets langer geleden, genieten van de mooie koortjes die we met z’n allen neerzetten. En het dan ook nog regelmatig aan anderen mogen laten horen!

 

Waar een personeelsfeestje al niet goed voor is…